صلح عمری
در مقاله های پیشین در مورد حق انتفاع و حق ارتفاق توضیحاتی داده شد. بر اساس ماده 40 قانون مدنی حق انتفاع را حقی تعریف می‌کنند که به موجب آن شخص می‌تواند از مالی که عین آن ملک دیگری است یا مالک خاصی ندارد استفاده کند. در واقع منافع مال به فرد دیگری واگذار می‌شود بدون انتقال مالکیت.
اکنون می‌خواهیم به نوع دیگری از انتقال مالکیت با حفظ منافع اشاره کنیم که به آن صلح عمری گفته می‌شود. در این قرارداد فرد تا زمانی که زنده است حق استفاده از منافع املاک خود را دارد. اما پس از مرگ، مال به شخص دیگری که طی قرارداد ملک را به او صلح کرده (که در اصطلاح متصالح نامیده می‌شود) منتقل می‌گردد. در واقع این قرارداد با مدت زمان عمر مالک ارتباط مستقیم دارد.
بیشترین کاربرد از قرارداد صلح عمری در انتقال اموال به ورثه می‌باشد. همانطور که میدانید صورت قانونی تا یک سوم اموال قابلیت وصیت را دارا هستند و مابقی بر طبق قانون بین ورثه تقسیم می‌گردد. بنابراین یکی از مزیت‌های صلح عمری را تقسیم ارث میان موروثین در زمان حیات است در صورتی که فرد می‌تواند از تمامی منافع اموال خود را تا زمان مرگ استفاده کند.
یکی دیگر از مزایای این قرارداد امکان ذکر شرط فسخ قرارداد نیز می‌باشد.