خسارت قراردادی و غیر قراردادی
به صورت کلی خسارت‌ها به دو دسته قراردادی و غیر قراردادی تقسیم می‌شوند که تفاوت این دو در عقد قرارداد بین افراد می‌باشد.
خسارت قراردادی
منظور از خسارت قراردادی ضرر و زیانی است است که از بابت عدم انجام تعهدات قرادادی به شخص وارد می‌شود و طرف دیگر موظف به جبران این خسارت می‌باشد. بنابراین از شروط لازم برای
به طور کلی بر اساس ماده 221 قانون آیین مدنی اگر کسی اقدام به امری را بکند یا تعهد نماید که از انجام امری خودداری کند در صورت تخلف مسئول خسارت طرف مقابل است مشروط بر اینکه جبران خسارت تصریح شده و یا تعهد عرفاً به منزله تصریح باشد و یا بر حسب قانون موجب ضمان باشد. همچنین ماده بعدی در همین قانون بیان می‌دارد: در صورت عدم ایفاء تعهد با رعایت ماده فوق حاکم میتواند به کسی که تعهد به نفع او شده است اجازه دهد که خود او عمل را انجام دهد و متخلف را به تادیه مخارج آن محکوم نماید.
قوه قهریه
البته در این موارد استثنا نیز وجود دارد و در صورتی که حادثه پیش آمده خارج از عهده شخص و بر اثر حوادث بیرونی باشد که شامل قوه قاهره می‌گردد. در صورت وجود سه شرط زیر می‌توان اثبات نمود که حادثه پیش آمده خارج از تعهدات قراردادی بوده و شامل خسارت قراردادی نمی‌گردد:
- عامل بازدارنده، خارج از وجود (اراده) شخص متعهد باشه.
- متعهد نه از لحاظ عقلی نه عرفی قادر به مقابله با عامل خارجی نباشه.
- عامل خارجی غیر قابل پیش بینی باشه.
در صورت واقع شدن این سه شرط فرد موظف به جبران خسارت ناشی از قرارداد نمی‌باشد.