انفساخ
انفساخ به معنای این است که عقد خود به خود بر هم بخورد و از بین برود؛ یعنی بدون این‌که هر یک از طرفین دعوا اراده کنند که عقد را بر هم بزنند، عقد خود به خود از بین می‌رود و دیگر هیچ حق انتخابی برای دو طرف قرارداد یا دادگاه باقی نمی‌ماند. در این حالت، قرارداد به طور صحیح واقع شده است اما یک عامل بدون دخالت طرفین موجب بر هم خوردن قرارداد به صورت قهری می‌گردد.
این انفساخ ممکن است با توافق طرفین از طریق شروطی که ضمن عقد در نظر گرفته می‌شود واقع شود. برای مثال در قرارداد فروش مسکن ممکن است ذکر گردد در صورت برگشت خوردن حتی یک چک، قرارداد منفسخ می‌شود. بنابراین با برگشت خوردن چک، قرارداد منفسخ تلقی می‌شود و نیازی به ارائه دادخواست نمی‌باشد اما در صورت لزوم و به منظور پیشگیری از ادعاهای طرف مقابل قرارداد می‌توان تایید انفساخ قرارداد را از دادگاه صالح خواستار شد.
از طرفی هم ممکن است این انفساخ بدون توافق طرفین و یا بدون ذکر شرطی در قرارداد واقع شود برای مثال اگر عین مال بعد از فروش از بین برود، معامله منفسخ خواهد بود که عامل قهری و بدون دخالت طرفین این شرایط را به وجود آورده است.
تفاوت فسخ قرارداد و انفساخ در اراده و خواست یکی از طرفین قرارداد می‌باشد. در اقاله نیز هر دو طرف قرارداد از معامله پشیمان شده و قصد بر هم زدن آن را دارند.